İnfazımın hayat ağacına
Yosun tutan acılarımdan
Cesetlerim dökülse de her sonbahar
Şimdilerde öyle bile değilim anne
Belkiler yön değiştirmiş.
Umutlar yuva kurmuyor dallarıma
İlkbahar bir daha gelmeyecekmiş
gibi geliyor bana anne
Ben kaybından ölüyorum.
Zamansız açan çiçekler gibi
Mevsimler aman vermiyor anne
Sokaklar tıka basa bensizlik dolu.
Gördüğüm her yüzde gül cemali
Tarifi tokat gibi yüzüme iniyor
Alın yazım yeniden yazılıyor anne
Ayaklarım sarmaş dolaş
Gözlerim, sözlerim kan ter içinde
Kendime dönüşlerim harabe
Canımın içinde can çekişiyorum
Bu oyun umudumu kesiyor anne
Her şey ve herkes ondan taraf.
Ellerimden kayıp gidiyorum
Ben kaybının eşiğindeyim
Yüreğinden kurtuldu dersiniz...
Kayıt Tarihi : 10.10.2013 21:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.



Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!