Maviden Çalınma Şiiri - Ayhan Sarıoğlu

Maviden çalınma Ne zaman gövdemi kaldırımlara atsam O kırlangıç ölüsü çığlıklardan Daireler halinde çizerek şehrin kuş bakışı yalnızlığını Ardında bıraktığın adımlarının tenhasında Güldüğün yerde bil ki yankılanırım Şimdi bil ki bekliyorsam, Ey! hüznü sevdayı kirpiklerinde yaktığım Adım dolanırken dudağının ucundan Güneşin ışığı şavkır saçlarından Ve bir boy atımı daha büyür Gözlerinden geceye dönerken mevsim Karşılaşmam kendi yansımamdı… Ve incinirse gözyaşların Sokak lâmbalarının ıssız morluğunda Cana can katan serpintilerinden Dağ başı yalnızlıklarda vurulmuş Bir çoban yıldızı sessizliği idi kulaklarımdaki Yorgunluğun ıssız karaltısıydım aslında Bil ki gölgemi götürüyorumdur sırtımda Maviden çalınma bir renkten kaçırarak sensizliğimi Sesim de yayıldı gecenin içinden Kendimi(g) izliyorum görünen karışıklıkta Akıl da yitirir sesini Ve ellerimizin yüzölçümüne sığdırılmaya çalışılan, Sokaklar da tükendi kendi yetmezliklerinde Meydanlara varamayan ıslak bir veda mektubunun gölgesinde Bu kent düştü gözlerimden ve dondu yıldızları Paramparça göğün isyanlarından Gitgide bir karmaşa büyüyor içimde, Ve ölü toprağı kokuyor ellerim. Gitme demişlerdi çok uzak, varamazsın? Sen söylemiştin… Kendin bile değiştiremediğin Yüzünde halâ o güz kırıklıkları saklı… Ayhan Sarıoğlu 19 - 5 - 2007