Maviden,,,, Şiiri - Zeynep Nilgün Gökçeöz

Maviden…

Gece kanıyordu gözlerimin önünde
Yaralarına basıyordum yüreğimi, olmuyordu
Oluk oluk hüzün akıyordu derin uykumda
Bedenim de barınan kimsesiz çocukların
Sesiyle uyanıyordum
Öksüz yanımla sarılırken onlara
İçimin en içinde
Sana kıvrılıyordum….

Kırmızı bir düş
Lambaları sönmüş tenha sokaktan
Lal olmuş heceleriyle geçiyordu.
Elinde deniz mavisi umutlarla
Yaralı günleri sarıyordu.
İnsansız caddelerde nefes nefese koşuyordu
Göğsünde sakladığı emaneti
Gökkuşağının altından geçirmek için
Ve
Gözleri ebruli parlak yıldızların
Kırağı sarmış ışıklarına
Damla damla aşkın efsanesini anlatıyordu.

Geceler biriktirdiğim o uzun yolda
Hangi şiiri aralasam apansız tutuşuyorr parmaklarım
Tenime isimsiz günahlar dokunuyor
Sessizce ağlıyorum.
Koca bir çınara yaslanıp
Dallarına doluyorum hasretlerimi
Susuyorum,
Üstümden kuşların göçmesini izleyip
Kırık kanatlarıma bakıyorum
Usulca avuçlarına sokulup
Ellerinin şefkatini istiyorum
Sustuğun yerde
Dudaklarına şelale gibi akıyorum.

Geceden kalma bu şiiri
Bulut kokan saçlarımla gözlerine sürüyorum
Yaz yağmuru değiyor kirpiklerine
Baharınla sevişip
Mülteci yağmurlarımla yağıyorum sana
Yüreğimin vuruşlarıyla
Teninde uykuya dalıyorum.
Haydi, yas tutan şarkılarımı
Öp dudaklarından.