Mavi Zemberek Şiiri - Elif Kızıltaş

Unutulmuşluğun ve umursamazlığın zembereğinde ufalıyordum ellerimi…
Yine üşüdüm ve yine büzüldüm avare ettin edeli yorgun ellerimle ıslattığım gözlerimi gözlerinde,
Tazelendim sanki, yaşlandıkça …
Oysa sen ne denizsin ne gök ne de yüzü… maviye dair hiçbir geçmişin yoktu belliydi
Onlarsız yaşamak olmazdı
Ben ki denizin rengini başka bir yerde bilmek istemeyen sani
Geçmiş onlardı an da orada yaşanmalıydı
Başlangıcım O’ndan sonum da O’ndan olmalıydı
Geçeceğim de onlar olmalıydı

Bazenleri
İçimde kocaman bir mavi yırtılırdı
Düşünceme satır satır bilmediğim bir şey dolanıp kalırdı
Ağzımda adını bilmediğim bir şarkı
Kendini bildirirdi adında önce
Bir lafız
Kanımda dolaşan kanıma hafız!

Geleceğim geleceğim elbet
...
Ama gelecek,
Bilirim ki
Sen (de) siz olmaz! ! !

27 Ara. 07