Onbin yıl önce,
Suların yüreğinde soluyan,
Yosun elbiseli bir dalgıçtı bozkırlar...
Demir nalların yerine,karnını yarardı,
Tunçdan çapalar...
Ve bir adaydı,Tanrı Dağının tepesi...,
Eteğinin altında kayıklar,
Kadırgalar...
İç deniz akıp gitti gökyüzüne...
Kanımız unutmadı suları,
Vefâsız çıksa da yaylalar...
Yoksa,
Çarptığı zaman,Türkün adını haykıran,
Dalgaları nasıl yaratırdı,
Uluç Reisler,Barbaroslar?
İsterdimki,geçmişin anısına,
Balinalar gemimiz,
Köpekbalıkları sandallarımız olsun...
Ellerimizde Kılıç balıklarından zıpkınlar...
Savaşta sudan gülleler,
Barışta gezintiler yapalım,Yunusların üstünde...
Beş deniz helâl etsin bize hakkını,
Sonra ekmek kapımız olsun,
Okyanuslar...
Kayıt Tarihi : 19.2.2008 12:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Orta Asyadaki büyük iç deniz kurumadan önceTürklerin ataları denizcilik bilgisine sahip insanlardı.Şiirin sonunda adı geçen beş deniz ise Hazar,Karadeniz,Marmara,Ege ve Akdenizdir.Günümüzde Türk milleti,artık bu beş denizin sınırları dışına taşarak,okyanus denizciliğinealışmalıdır.Bu gelişme tarihine de ters düşmeyecektir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!