.........Mavi Yürekli Sokak Çocuğu.... ...

Tir tir titriyordu…
Yamalı bir tebessümle göz kırptı kara kışa.
Sonra,sıcacık salondan dışarıya sızan melodinin ritmine bıraktı bedenini.
Aldırış etmedi,ne lâpâ lâpâ yağan kara,
ne şaşkın şaşkın durup seyreden ihtiyârlara,
ne de muzipçe gülümseyen gençlere.
Dünyalar onundu…
Bambaşka bir iklimdeydi ruhu:
resimlerden gördüğü,sıcacık bir Akdeniz sahilinde,
kumsala sıfır tatil köyünde buz gibi kokteylini yudumlayıp,
diğer yandan sevgilisiyle dans ediyordu,
paçalarından yukarıya santim santim tırmanan ıslaklığa ve soğuğa rağmen…
Bir kaç, ömür kadar uzun, dakikadan sonra, müzik bitti, kalabalık dağıldı.
İliklerine kadar işleyen ayaz, çarpıverdi realiteyi şoka giren gencin yüzüne. Yutkunmak istedi,tükürüğü yapıştı genzine,bir türlü inmedi aşağıya…
ağzı kurudu. Gözlerinde siyah keder,düşleri yamalı, kırıldı direnci iyice hayata dâir. Kara gözleri,keçeleşmiş saçları,
toynaklaşmış, içi pislik yuvası haline gelmiş tırnaklarıyla
akıverdi sokakların karanlık dehlizlerine; ucu yanık mavi düşleri koynunda…
Evet,mavi yürekli sokak çocuğu tir tir titriyordu gecenin karanlığında kaybolurken gözlerden…