Mavi Yeşil Şiiri - Emre Doğan

Deli mavi ve anaç yeşilin arasında nasıl da kayıyordu pembe hayatımız,
Bize dokunmadan, taşlara sürtmeden,
İstediğim tamda bunun gibiydi,
Uyku hangi mağarada saklandın bu saatte?

Ağzımda paslı bir hasretin son yudumunu çalkalıyorum
Artık dışarı çıkması zor gibi
Yutuyorum, yırtıyor benliğimi
Bağırmak gibi hapiste ruhum can çekişmiyor sadece üzgün.

Seni ki gördüğümde renklerin belli değildi
Saçın bile mavi bir rüyanın arkasından koşanlar gibiydi
Dalgalı ve buruk
Ben en çokta onu sevdim.
Gözlerinden sonra.

Kıvrımlı borulardan ve parlak aynalardan yansıyan yüzün
Ah o yüzün.
Su gibi.