Mavi/yeşil ve yağmur Şiiri - Aşık Benli

Birinin gözleri mavi idi
diğerininki yeşil...
Bakıştılar son kez
aşkla...
ve yağmur eşliğinde...
avcısına yakalanmış güvercin titrekliğinde...
Bakıştılar son bir kez
adamakıllı
ağlamaklı...
dalga sesleri
son musikisi oldu
yaralı aşıkların kulaklarında...
yağmur sesiyle karışık son melodisi bu
ebedi kor ateşinde yandıkları
güneş tılsımlı duygularının yakan/kavuran sıcaklığında
ilk buluştukları
ilk defa gözgöze gelip
aşkın namütenahi kucağında beraber elele tutuştukları
bu rıhtımda
şimdi ayrılık rüzgarının
ruhu okşayan dokunuşuyla
hoşçakal demeden/diyemeden
ayrıldı iki can
ayrıldı yerle gök gibi...
Birinin gözleri mavi idi
diğerininki yeşil...
Bundan sonra ikisinin arasında hep yağmur elçi olacak
her yağışında rıhtıma
sevdalarına o ilham olacak
yere her dokunuşunda...
ve ayrıldı iki can
hoşçakal bile demeden/diyemeden...
beraber yandıkları gibi
beraber ıslandıkları gibi
yine birlikte oldu ayrılıkları...
Artık onlar ebediyen sustu
yağmur konuşacak bundan böyle
her yağışında rıhtıma
her yağışında ruhuma
sessizce
usulca
derinden...
Birinin gözleri mavi idi
diğerininki yeşil...
Şimdi sımsıkı
ayrılık tuttu ellerinden...