Mavi Yağmur Şiiri - Mavi Umay Şükran Ay

Radyomda çalan hüzzam şarkıda
Yine sen düştün, güftesinde
Mavi yağmurlarla
Teskin edemediğim gönlüme

Derinlerimde depremler
Sarsılır, yıkılır tüm teselliler
Cennete kanat açan ümitlerim
Dayandığım
Ve her geçen zaman diliminde
Biraz daha silikleşen hayalin

Günler yıl
Yıllar yüzyıl
İsmin dokunuşunda dudaklarım kanar
Kıvılcımı sensin bu yangının
Bedenim hicran atesinde yanar

Alevler arasından billur sesin gelir
Ses veremem sesine
Kül ruhtan ses çıkmaz ki
Ne cefalar çektirdin ömrümce
Sen sefalar sürerken yâd ellerde

Gece sarmaladığında yıldızları göğsüne
Güneş busesini kondurduğunda güle
Mavi yağmurlarla
Hep sen düşersin gözlerime
Bir türlü değemeyen gözlerinle
Ne zaman nokta konur bu devinime
Gece, gündüz fark etmiyor
Tüm zamanlar giyotinde işkence

Özlemin en zirvesindeyim bitik
Su alev alır
Susadığım sen çölünde
Ateş saçak saçak buz tutar
Sevme özürlü gönlünde
Asla ermez baharlara kışlar
Mutluluk takılı kalmış turna kanatlarında

Yağmur bulutları arasında
Çakar şimşek gözlerin
Her seferinde
Azap dolu korkular dolar
Senden geçmeyen yüreğime

Yılgın avazların noktasında
Sonsuzluğun adı konur
Kutsal aşkın kimliğine

Ve yine okurum gözlerinde
Ömür fani
Ayrılık baki diye...