nasıl bir hayat yaşadığım seni hiç ilgilendirmez.
bu tamamen ruhumla yazgımın olağan üstü hal durumu.
ve John Lennon dinlersen günün birinde
ilk işin, kaybetmekten korkmayan adamlardan korkmayı öğrenmek olsun.
onlar gitmeden birkaç dakika önce
cümlelere ve bağlacıyla başlarlar.
yerin yedi kat altına gömülüp,
sokak lambasının yansımasıyla
gölgenin odandaki duvarında can çekişini izlerken
sakın ölmeyi düşünme.
bunları yaşayacak ne bok yedim ben, de
ve kesinlikle elinin altında biraz kiraz ve buzlu rakı olsun.
özgürlük mavideydi, huzur yeşilde,
ölümse en çok kırmızıya yakışıyordu haliyle.
tuz-buz olan cam kalbim komodinin üzerinde,
birazdan ölürüm zaten: toprağa, kuma karışırım tekrar.
ve beni sakın gözyaşlarınla sulama!
ve ben bu cümleye ve bağlacıyla başlıyorum,
kaybetmekten korkmuyorum.
John Lennon dinle, pekiştir dediklerimi.
Kayıt Tarihi : 28.1.2015 03:11:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!