Mavi ve Yeşil Şiiri - Mehdi Korkmaz

Bir ses duyulur gibi oldu sanki
paslı demir sesleri sonra,
irkildi çocuk
zincirleri çınladı pas sesinde
bilekleri acıdı çocuğun
acıdı kendine……
Yine mi diye düşündü
korkmadan edemedi
ince bir titreme sardı vücudunu
ama artık acı hissetmediğini hatırladı.
Serin bir rüzgar çarptı sanki yüreğine çocuğun
serin bir rüzgar bere içindeki vücuduna……….
Bir el kelepçelerini çözdü
bir başkası prangalarını….
Kıyafetleri giydirildi sonra
ama hiç biri örtemedi acılarını…..
Gözleri açılınca
hüzne boğulmuş bir ışık huzmesi çarptı yüreğine
utanç içinde bir tomar güneş….
Yaslı birkaç damla sevinç aktı gözlerinden…..
İrkildi tekrar çocuk anılarından yıllar sonra
bir çift göz ilişti gözlerine
biri derya öteki sema
mavinin özgürlüğüne boyanmış bir çift göz
camlar ardında….
Yasak meyveye dokunur gibi baktı gözlerine karşıdakinin
Anlatılması imkansız bir coşku ırmağı geçti içinden
Puslu hava dağıldı birden içindeki, ucraları aydınlandı ruhunun
Rengarenk tutuşan bir Nevroz’a
Alabildiğine uzanan kadim bir Mezopotamya ovasına
Kurtarılmış bir esirin
Sevincine karışıp gitti çocuk…
Ellerinde
Veryansın bir mutluluk
Eksilmez bir muştu dilinde
Nadasa bırakılmış bir ömür………….