Mavi Ve Mazi Şiiri - Yakup Surul

Denizin maviliğinde, gökyüzünün sadeliğinde buldum seni.
Uçsuz bucaksız, yeni doğmuş bebek gibi çıplak ve saf.
Büyüdün ve bende farkına vardım ki başka bir saflıkla çıplaksın.
Durdum, düşündüm içimden. Dedim ki durmamalıyım.
Sarılmayım, her ne pahasına olursa olsun koşmalıyım ona.
Kollarımı açıp senin yerin burası demeliyim.
Henüz geçmedi bunu yapmalıyım. Ama her şeyin zamanı var dediler.
O zaman aldı seni benden, bir daha zamana bırakmayacağımı anladım.
Çünkü Allah var, kalpler onun elindedir dediler.
O, ol dese hemen oluverir zaten dediler.
Neye üzülüyorum bunu bile bile...
Her daim aklımdan. Bozamıyorum, unutamıyorum seni.
Öyle ezberledim ki kazılı kaldın aklıma, yüreğime, gönlüme.
Biraz da sen katsan ömrüme..
Çiçekler açsın içimde ya da sula beni kurumasın içimdeki senler.
Fazla sulandırma ki gözlerimden aşağı taşmasınlar.
Çok şey söylemek istiyorum ve senden daha fazla değer veriyorum sana.
Beni unut, şiirimi unutmazsın zaten. Çünkü ben yazı değilim, yazanım.