Mavi ve Kırmızı Şiiri - Vedat Koparan

Ne kadar çok seviyorsam maviyi bir o kadar da kırmızı…

Titreşir dışarda esen rüzgar
Gözlerinin yangısında bittiğim
Yoksunluğuma vuran kayıp zaman
Bil ki; arayan, akan bu yürek hep sana..

-Yine kanamış şiirin anlaşılan hüzündesin-
Hüzün iyi geliyor
Yoksunluk yangınlarındayız canım ne edeceksin
-Ama sürekli hüzünlü olamana üzülüyorum bende-
Ne demiştin
-Mutluluğu tadınca ne olacaksın diye merak ediyorum -
Ah canım benim can güzel yüreğimsin
Madem sen üzülüyorsun
Ben de bu hüzünleri sayende def edeyim
Biliyormusun ayaklarımı kes yerden
Aklım uçsun seninle
Bundan böyle yazayım pembe şiirler bende
-Evet sanırım zamanı geldi-
Sen bende
Mutluluktan uçan bir adamı görmek istiyorsun
Çok iyi ne güzel düşünüyorsun
O zaman al kaçır beni
-Hadi gel diyorum ama
-Sende hala çıt yok..-
Geliyorum tamam nereye dersen..

Ah gözlerini ya uzandığım ellerini bakışlarını yakalasam..

Bak şakası yok kalırım gözlerine
Bilesin rehin kaldım
Sendeyim demir attım bile
Sende mi rehin kaldın oh ne ala
Hadi gidelim uçuk mavilere..

Sevgidir sıcaklıklarında o mutluluktan uçuran
Doruklarında boşalan yaşanası anlar..

Ah ne yazık gece gidişin sesinde zaman doldu bile
-karşımdasın şu an-
Evet karşılıklıyız
Resim karesinden gecenin perdesini kaldırarak
Bak bir kez daha hadi iyi uykular..

Vedat.K 20.01.2004 (23.56)