Mavi Ve İkilem Şiiri - Doğan Oruç

Devrik cümlelerimi bir bir deviriyorum
Devirdikçe devinimlere devriliyorum

Uykusuzluğa uyanıyorum, gözlerimi yumdukça
Yani sabahlanıyorum günün son ışıklarına
Ve tutuşturuyorum kirpiklerimi titrek mum alevine
Henüz ortada ne mavi var ne ikilem
Anlayacağın tutuk bir kalemle başlıyor bu yargılama
Peşi sıra mısralarıma vahametler dolduruyorum
Sonra içime çekiyorum tüm tiryakiliğimle
Nedense dumanı kaçıyor gözlerime, vahametin!
Dahası ağır vebal oluyor, aynalardaki karşılığım
En acısıda; suçüstü yakalanıyorum kendi muhbirliğime
Meğerse maviye ihanetmiş yardım ve yataklık
Mavi; umuttur.

Vatana ihanettir ülkeyi terk etmek
Kaçıyorum kendi köhne cezaevlerimden
Ve ihtilallere girişiyorum yeniden, yarım gençlikle
Henüz ortada ikilem yok
Anlayacağın tutuk kalemimiz kırılmak üzeredir
Adımladığım yollar ise metrukluğa çekilmiş
Bilirim bu gidişi, gidiş hudutlaradır
Ve dönüşü yoktur bu siyasi talebin
Sonrasında mülteci akınlar başlar
Gitsek sürgündür, kalsak ölüm
Yani çetrefilli muammadır sınırda mayın
Mayın; ikilemdir.

Mavi için deviriyorum
İkilemlerden birini eksiltmek için devriliyorum.

(Diyarbakır 2006)