Mavi Üşürdü Kendi Derinliğinde

Derin sızıların kelepçe boğumundan sızar yağmurun irini/
Düş sarnıçlarına erkenden inse de bulutun kiri./
Yapışkan cümleler sağarız biz evrenden şiire
Mavi üşür/dü kendi derinliğinde...
/Mevsim dalgalarıyla örselenen umarsızlıktır sancımız
/Darılırdı şiire nakarat
Telde türkü yalnızlığına sarılır
Giderdi avuçlarımızdan sevinin ılıman mevsimi
Ve her düş gün gelir yalnızlığın kollarında
Yine kendi içine devrilirdi....

Dil/anları süzerdi, rüzgâr hazin eserdi
Mağrur b/akışlarıyla sokuldukça yangın gülüşlerimize
İncinirdi yaprakları günlerin
Vakitler eskitirdik kuru özlemlerin hicaz seherlerinde
Lambanın isli gölgesi vururdu aşka
Damıtılmış ezgilerle sarılırdık ah kendimize!
Aşk y/akardık gönlümüzün kırgın ocağında
Kıyam düşler sokulur iken yüreğimize
Nafile özlemlerin mor adasında sevgiyi yazardık
Dünlerin pastili acırdı o an dilimizde…

/Kılıç arardı anılar gecelerin kekre saatlerinde
Sevda bekledikçe yâri, mevsimler üşürdü/
Ilık ırmaklar geçerdi göğsünün derinlerinden
Yokluğu seviyle bölüşürdü menekşe bakışlı kadın
/Lila renkli zamanlar dönerdi eskimiş bir fonda
Yılgınlığı şarkılarla örselerdi aşka muht/aç bakışları
Ihlamur bakışlı günlerdi asırlardır beklediği
Aşk yamalı sözlük ve yasaklı bir kitaptı
Çığlıklarla ömür yüklerdi usuna sevda
Umut göğsündeki doğurgan ırmaktı///…