Mavi Umay Şükran Ay Şiirleri - Şair Mavi ...

Yılların yorgunluğu çökmüş üzerime
Büyüdüm galiba bende anne
Bak günbe gün sana benziyorum
Sende eleştirdiklerimin bugün
En acımasız savunucusu oluyorum

Zaman kırıkları batar o an
Ellerinden tutarken acizlik
İçeri açılan kapı gıcırtısında
Gönüllü intihar nöbetçisi
Yavaş yavaş sana ölür insanlar

Gecenin soğuk yüzünde üşüyor ellerim
Üşüyor bedenim ve sana emanet yüreğim
Deli poyrazlarda dalından savrulmuş
Hazanda dökülen yapraklar gibiyim

Bir anlam yüklerdim, yüklediğim sen olmazdın
Olmazdın düşlerimde büyüttüğüm
Bembeyaz sevdiceğim


Çırpınırdı ruhum azraille sefil mücadelede

Yalan gözlerin kehaneti tuttu
Her alaz günü ertesi yunusça sözler
Önceki ezberler bir bir unutuldu...

Ve artık kanayan gökyüzünden
Düşen her bir damlada yara

Yazdan unutulmuş bir gece
Ay ışığı vururken
Bahçemde akasya ağacına
Sanki senden haber getirir
Gizemle salınan gümüş yapraklarıyla

Yaşamak sonsuza değin
Enginlerinde bir denizin
Sukunetin doruklarında
Kaybolmak dilediğince
Kurduğun dünyanın dehlizinde
Soluksuz kalmak saadetten

Pırıltılı bir temmuz yaz gecesinde
Senli yakamozlarım vurur
Gönlümün hırçın dalgalarla çarpışan sahiline

Serden eksilmez eza yoktur derdime deva
Her günüm birbirinden kuzgunidir kapkara
Ruhu okşar hafiften maziyle gelen seda
Düşüm yok ki bu gönül neleri hayra yora
Mahşere kök salmışım biçare ruhum kurban
Meftun kalple birlikte sırlar kanar biçimde

Avuçlarımdan kokun, mevsimlerce gitmedi
Son yaz gülüşlerinde, isyan kafesleri var
Hep üşüyen güllerde, cismim izi yitmedi
Zifiri gecelerde, özlem nefesleri var

Yar yazmış kader, şimdi; alnıma dert çizerken