Mavi Umay Şükran Ay Şiirleri - Şair Mavi ...

Tehirde sevda
Firkatla bitâp
Öldürsen ya da

Oturttuğun gam tahttı bana zindan demedim
Güneşe meyl vererek budur derman demedim


Zulümün peteğinden bal akıp süzülmez ki
Kazası olmaz aşkta riyâya ban demedim

Bahçıvanın gülleri koklaması gibi
Her dize ayrı bir dokunuş,koku
Çekerim doya doya içeme

Ufkunda ki mavi hayalde

Debisi nüfuslu nehrin akarıydınız
Sığamadınız
Sığdıramadınız sevdayı
Dardı yatağı çoğulluğu ondandı
Damar damar sızarken ayrılığa

Bulutsuz yağmur kucağında keşkeler
Öylesine Umarsız
Öylesine katıksız düşerler
Çöl kavruğu çatlak dudaklara

Serap olsa ne yazar

Yalana sarılıp hep; mubah kıldığın aşktan
Hüznün son durağına; canım vererek geldim
Şu tezat lütfunla hep; ömür çaldığın meşkten
Efkârın kuytusuna; sabrı gererek geldim

Gün batmakta yine tüm hoyratlığıyla
Bir farkı yok
Evveli gecelerin kadrolu hüsranlarıyla
Gelsen diyorum hani
Bitmez mi bu asırlık işkence

Gidersen kıraç kalır topraklar
Bağlar bahçeler talan olur
Gül boynun büker ağlar
Gitme gece güzlüm
Gitme gönül sözlüm
Gitme

Sevmek sende yalanmış, yaramı zor dağladım
Hayatımdan sır gibi, mesut çıkarak gittin
Sana değil aşkıma, gecelerce ağladım
Efkârın cümlesini, ömre dökerek gittin

Tohum toprağı sevdi
Toprağın koynuna düştü
Taptaze fidan verdi
Sevdası toprağı mecnun eyledi