Mavi Tutku Şiiri - Ahmet İnce

Mavi bir tutkudur Bozburun’da sevda,
Zümrüt koyların kalbinde sonsuzluğa yürüyoruz.
Ellerimizde sessizliğin çırpınan sabırsızlığı...
Şu dümdüz genişleyen lacivert denizde,
Göz kırpıyor gönlümüze gülümseyen yakamozlar.

Göz dokunur, el dokunamaz güzelliğin saçlarına,
Sevinçliyiz, coşkuluyuz, özgürüz bu diyarda
Yüreklerimizde daldan dala atlayan serçelerin kıvraklığı,
Ellerimizde uçurum çiçeği mavi bir tutku.
Akşamın alası çökerken boz dağlara,
Gün az gelir, geceden mutluluk çalarız.

Kaybolurken sularda gizemli gölgelerin dansı,
Zifiri karanlık bir gece başlar,
Artırır şiddetini, ıssız adaların rüzgârı,
Kasabanın sokakları insansız kalır.

Şiir yüklü tutkulara göz kırpar yıldızlar,
Yitik koyların dantelâsında patlar ansızın fırtınalar.
Yüzlerde güneş yanığı rüzgâr yalaması,
Asi bir uğultu çeker bizi yamaçlarına.

Sıralanır boz dağlar, dere olur yağmur,
Sel gider taş kokusu kalır yorgun akşamlara.
Bozburun göklerinde
Serin söğüt dalları, beyaz çiçekli badem ağaçları,
Sarhoş serçe sürüsü...

Ne kadar hırçın eserse essin rüzgâr,
Korkuya kanat çırpmaz kalbimizdeki kuşlar.
Ne kadar çok çiçek dikerseniz dikin bahçenize,
Hiç bu kadar güzel kokmayacaktır,
Bozburun’ daki portakal çiçeği kadar.
Önümüzde derya kuzuları,

Ellerimizde incir, zeytin, badem, dut...
Dağlardan, yansıyan kekik kokusu,
Bal çiçek olur düşer soframıza.
Damaklarımızda doyumsuz bir tat saklanır.
O tadın sırrı yalnızca, deniz ve toprakta kalır.

22.02.2010
Marmaris-Bozburun /Ahmet İncegil