Mavi Tutku Şiiri - Nilgün Acar

Ben onunla doğmuşum
gözlerimde iki yalım
özümü yüzümü güneşe çeviren
cam dağlarda bilinçle koştuğum
hep ne yaptığımı çok iyi bildiğim
içim kanadığında canım acıdığında
bilge bir susuşla biriktirdiğim
adımla başlar o deli nehir
akar sözcük sözcük
sığamaz uçurumlara
dolup dolup taşar
dümdüz ovalarda bile hırçın
ele avuca gelmez kaçar
yanılsamalarla göz önünde gizlenir
8 yaşında ilk aşk olur
kollarında hıçkırıklarımı dindirdiğim
uzun boylu beyaz bir gömleğin
yıllar sonra gözlerinde umudu aradığım
buz gibi ölümdü sorgusuz yargısız giyindiğim
küçük bir silkinişle pullarını döküverdiğim
yepyeni aşklarıma ancak toz gübre olabilen
o adamı taptığı putların yanına gönderdiğim
kayaların taşların arasından inatla fışkıran
güne bakan çiçeği ufacık ellerim
acıların içinden mutluluğu yarattığım
tek parmağımla hayatı yerinden oynattığım
beton duvarların naylonlanmış pencerelerin ardında
elektirik lambasının yüklendiği tüm boyutlarda
tel tel saçlarımla ışığı dokuduğum
çemberin hep dışında karanlıklara meydan okuduğum
mavi bir gül yüreğimde sonsuz sevgi sonsuz aşk
en uzak gizimde yazılı o çılgın vazgeçilmez tutku
şiir dibe vurduğum anlarda beni ayakta tutan
yara bere içinde kalsa da şarkısı hiç susmayan
tonlarca rengiyle geleceğe uçurduğum
göğsüne başımı yasladığım minik bir kuş mavi tutku
10.11.2007 Nilgün ACAR