Mavi Tuğra Şiiri - Kenan Engin

Soluk gecenin suretine yayıldığımızda,
Karanlık, efsunlu bir sis gibi
büyüyerek dağılmıştı utangaç doğamıza
Yola dizilmiştik,
Ateşmiz bir küle varsın diye
Sevişmek mi?
çok erken mühürlenmişti ömrümüzün en kuyutu kafesine

Lisanımız, yorgun coğrafyamız ve coşkumuz mu?
Siyah beyaz fotoğraflar gibi,
Albümlerde saklı birer yaralı süvari gibiydi
nereye varsa oranın uzağındaydı

„İz sürmelisiniz“ dedi tarih kendi soyağacınızda
Ondandır,
Yaralı duyarlılıkarmıza atlılar çıkardık
O fermani vücudumuzun kadifemsi atlasında
Kuzey yıldızı cinayetlere tanık olmasın diye
Ah!
Nereden bilebilirdik oysa,
Rüzgar hep eser canlı bedenlerin en korunkasız yerinde

İstina tanımaz o uzun gece sayıklamalarında,
Niclerce süvari yıkanırdı,
Ayalarımızın kanlı seccadesinde,
Ve düşlermizle gömülürdü
O unutkan belleğin kızgın çölünde

Bunu bilerek
Çok öncesinden işlemiştim
Kendi hançerimin kırık kınına
Ve Senin göğüs kafesinde sakladığın O minyatür sandığa:
„Allaha yer istina etmek kafirlikse de
Her şeyden daha güzel, senin gözlerinde sakladığın o mavi tuğra“

21/23 Nisan 2011 Amman/Beyrut