Mavi Tren Şiiri - Fatih Mehmet Araz

Kara peronda mavi tren
Düdük sesin kulaklarda
Dumanın kalplerde mütemadiyen
Ak bir mendil sallanır gıyabında
Belki bir veda, belki de bir merhaba

Kara peronda mavi tren
Akça pakça hanımlarla dolu banklar
Yorgun bakışlı işçiler minnettar
Kimi nereye gidiyor bilinmez
Bazıları mektuplar alır memleketten
Kimi de gittiği ovukta özlenmez

Bir geçmiş taşır yıpranmış omuzlar
Tahta bir bavula sığar mı ki ömürlük aşklar
Boş mideleri doyursun sevgi dolu lisanlar
Taş koridorlar ki ne koridorlar
Bir kuş misali aşk taşıyanlar
Bavullara sığamayan koca aşklar
Saman kağıdı satırlarda ufalsınlar
Yeter ki yozlaşmasın yolcular
İnsanlar da özlesin birbirini
Ufukta güneşle beraber
Ufalsınlar
Ufalsınlar