bana maviyi anlat biraz
bıktım artık karanlıktan
geceler uçurum,
geceler zindan…
hafifletemez suçunu
ne sayısız yıldızlar
ne Samanyolu
yoruldum siyahlardan
geceler karabasan…
*
mavi, mutluluk,
mavi umuttur
bana el değmemiş
bir tutam mavi bul
ne olur? ...
ya denizin derinliklerinden,
veya gökyüzünden…
hadi,
şimdi bırak avuçlarıma, usulca
hani?
nerede maviler?
neden yok oluverdiler?
sahte miydi renkleri?
gerçekleşmeyen umutlar,
yalan mutluluklar gibi…
**
iyisi mi?
bana emanet bırak:
hani o biraz çocuk,
biraz yosun,
biraz deniz gözlerini…
ya da öyle içten
öyle sımsıcak bak ki
içimi okur gibi
dolsun özüme yudum yudum sevdan
dokunma!
öylece kalayım sonsuza kadar
gözlerinin deli mavisine sürgün et beni…
Kayıt Tarihi : 9.7.2013 00:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Maviye çalar gözlerin,
Yangın mavisine
Rüzgarda asi,
Körsem,
Senden gayrısına yoksam,
Bozuksam,
Can benim, düş benim,
Ellere nesi?
Hadi gel,
Ay karanlık...
amed arifi hatırladım bu güzel şiiri yazan elleri dokuyan yüreği canıgönülden kutlarım sevgilerimle
Kutluyorum şiiri ve değerli öğretmenimi bir kez daha...
TÜM YORUMLAR (86)