Mavi Sürgün Şiiri - Bilal Karaman

Zülfikar sus pus tu,

Çekilmemişti daha

Nefeslenmemişti
Bayat, gri

Katledilmemişti
Suyla alevin dansı

Kelebek heyecanlar
Dövüyordu tabanları

Ruhumu demliyordu
Boynumdan astığın
Öpücükten kolyeler

Mazi lütfederken
En güzel şarkıları
Sarı giyiniyor
Aşkın veda yani

Oysa
Tebessümlerini yaşadım
Endamının çehresinde

Oysa
Ateşini yudumladım
Kem gözlerin gölgesinde...

Başka türlü tanımıştım
Başka türlü sarmıştım...

Darağacı gözlerinde
Asılmaya hazırken ben,
Kursun kadar kararlı
Mayın kadar sıcaktın

Ask tanrısı sandığın
Heykel,

Nur mu taşıyor ki
Beni böyle ulu orta bıraktın

Âlemin kandilleri yanıyorken
Öl diyorsun
Ölmek sevginin hangi yanında
Ölüler seviyor mu,?
Biliyor musun? ,

Dur iste be... Dur
Sevmek istiyorum seni
Sevmek ölümüne

Dört duvar
Sukutla matemi yâd ederken
Yarınları intihar kokan
Bir ömrün arifesindeyim

Elif misali
Keskin bıçak
Eğilmez arzularım…

Dünya döndükçe,
Dönen bir entrikanın içinde

Gidenin hatıralarını
Gelenin korumalığını
Kabullenmiş duygularım

Hani diyorum ya.
Kendim için bir şey istiyorsam
namerdim…

Biliyorum bir gün öleceğim...

Gelmişini,
Geçmişini çağırıyorum.

Yok, korkularım,
Korkmuşluğum

Mavi sürgünlerin
Gazisi yüreğim