En karanlık gölgem düştü geceye.
Yorgun, ıssız…
Kaldırım taşlarında gördüm yüzümü
Yüzüm bin parça.
Rüyasızdı uykular.
Ama yürümek İstanbul sokaklarında
Rüya görmekti aynı zamanda.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
