Mavi sis basmış sokakları Şiiri - Kemal ...

Sana sığınsaydım, aralayıp tül perdelerin ucunu
Bakar mıydın fesleyen kokulu pencerenden
Hani o eski demelerde kalan bakışların
Onca yıllar geçmiş olsa da,
Hala tadındaydı küf kokan sokakların.

İstemem her çiçekten bal alan arı olmayı!
İstemem, amaçsız, hayal kurmayı.
Her sabah doğuşuyla selamlarım güneşi
Her oluşuma sevgi dağıtırım, yüksünmem severken!
Kilitlenirdi adımlarım tutya kaplı evinizi geçerken.

Seni benden sayan o yeşil gözleri hala anarım:
Bir lahzada sana ulaştıran istasyonlarda
Hep böyle, bu denli telaşlı değildi insanlar
Bu kadar hoyrat esmezdi sevda rüzgarları
Böylesine verimsiz bu denli çabuk geçmezdi baharlar.

Gönülden gönül’e tek bir yol olsun isterim;
“Kutlu sevdaların nirengisiydi bu” derim
Bu denli ucuz değildi eski sevdalar
Aç pencereni, aç da bir bak!
Mavi sislere boyanmış efsunlu sokaklar.

Sen ki hep güzel günler gördüğünü sandın,
Kozasında bir ipek böceğinin mutluluğu kadardı,
Oysa senin yaşamdaki kanıksadıkların.
Kör topal düşünceler benliğini sararken,
Vuslat ve mutluluk değildi, rüyalarında sayıkladıkların

Sonunda işte böyle bir rüya oluveriyor yaşamlarımız
Biz istemesek de, o gerçek hükmünü veriyor;
Fesleyen kokulu pencereler kimin umurunda,
Ancak tanığı mavi sisli sokaklar boylu boyunca
Koca yaşamlarımız iz bırakarak geçip gitmiş,
Sevgi tadında sis basmış küf kokan sokaklarda.