Mavi Şiir Şiiri - Nurcan Düzenli

Sana dokundurduğum özgür bir mavinin rengi akıyor gözlerinin uçsuz bucaksız kısmına,
Sonsuza uzanan bir kahkaha kopuyor gökyüzünden yaşadığın bulutlara.

Sana mavilik dolusu bir özlemle geldim,
İçim yandı, yazamadım.
Yüreğim çalkalandı,bir buluta kendimi vuramadım.
Hangi özgürlüğü sakladıysan koynunda, koynuna al beni!
Vuslata ramak kala çağırdı ayrılık seni kendine.
Hangi rüzgar fısıldadıysa ayrılığı kulağına,
Fırtına olup çıkacağım karşısına.
Yerle bir olacak yaşadığın gökyüzü,
Sildiğin yaşlarımda yaşatacağım sana mavinin hüznünü.

Sustum...
Bir ağacın dalıydım, kırıldım.
Savruldu dört bir yana yapraklarım, korktum.
Tüm çıplaklığıyla gidişin vardı karşımda.
Hatrıma geldi sonra senin maviye olan düşkünlüğün,
Gökyüzüyle yıkadın yüzünü, ardından hemen düştüm.
Parladım, yuvandaki bir yıldız oldum.
Geceye verdim kendimi,
Tüm rüyalarına tanık oldum derin uykunun.
Özledim ve kaydım,
Gökyüzü bensiz çıplak, hayallerin ise ıslak kaldı.
Kaldırdım yerden tüm felaketini ve titredim.
Ellerim titredi, gözlerim seyretti.
Sonra küstüm ben!
Siktir ettim geceler boyu seviştiğin maviyi.