Mavi Sevdam... Şiiri - Haluk Özdeniz

Ben seni sevdim, çok sevdim, yalnız kaldım.
Gözlerinde gördüm yıldızları, gecelerimi terk ettiler.
Sözlerinde buldum sevdayı, sözler tükendiler.
Ben yalnız kaldım, karanlıkların en siyahında.
Yinede eyvallahım yok, damarlarımda kanım aktıkça.
Seni sevdim, seviyorum, bu yeter bana.
Varsın rüzgarlar en soğuklarda essin, üşümem,
En sıcaklarda susuz kalsam, bir yudum su hepsi,
İçmem, ya ölürüm ya kalırım, ama vazgeçmem,
Seni severim, gücüm tükensede yine severim, seviyorum.
Sana olan yollar çok uzakmış, olsun bitmeyen yol varmı?
Yasaklardaymışsın, sana ulaşamazmışım, boşver sen,
Yürek ferman dinler mi, yasak nedir bilir mi? …..
Sen yüreğimdesin, ben nehirler gibi coşku dolu akarım,
Yanardağlar gibi kükrerim, ateşimle için, için yanarım.
Deniz olur kıyılara vururum, sen diye kumlara sarılırım.
Seni sevdim, çok sevdim, bu yeter,
Son nefesime kadar, bu yeter bana….
Mavi sevdam, hayat çok kısa, yarın yok,
Pusularda bekliyor sonu olmayan buluşmalar.
Bir gün, bir gün son defa,
Son defa gözlerini göremeden, sımsıkı sarılamadan,
Kokunu içime çekemeden, söyleceklerimi söyleyemeden,
Sana verdiğim sözlerimi tutamadan, gittiğimi duyarsan,
Veda etmeden, gittiğimi duyarsan,
Üzülme bir tanem asla vazgeçmiyorum,
Seni sevmekten asla vazgeçmiyorum,
Seni sevmekten vazgeçmenin ölüm olduğunu unutma,
Ve gitmişsem, gitmişsem sana veda edemeden,
Bilki yüreğim susmuş, nefesim tükenmiştir.
Tükenmiştir, Mavi sevdam...