Diğer tüm renklere inat
Beyazın bembeyaz gölgesine inat
Kırmızının aşkına inat
Maviydim! ! !
Bana seslenirken sesin nasıl da maviydi
Yeşeren filizlerime kadar maviydim
Nefes nefese pembeliklerim
Maviydi!
Ne olur al beni Mavi ben kaybolmadan
Yine sesinin en mavisini duyayım
Yine çocukluklar geçsin içimizden
Mavisin! ! !
Yıkanmak istiyorum defalarca,
Mavi rengi daha da belli olurcasına
Yıkanmak istiyorum tüm kötülüklerden
Maviliğime inat bembeyaz olurcasına.
Günahkarlığa secde ederken düşler
Mavi sesin çınlasın kulaklarımda
Kan yağmurlarında yıkanmışken bu ten
Maviye boyansın…
Toprak gibisin, döneceğim sana tıpkı toprağa döndüğüm gibi..
Ölümle kardeş olacağım sonra, Sesinle Mavi…
Toprak da mavi şimdi ölümde..
Ölüm belki daha sevimlidir Mavi sesinle…
Karalar mavime intihar ekerken
Mavimi karalamaya çalışıyorlar.
Çamura bulanmış simsiyah eller
Mavimi kirletmeye çalışıyorlar…
Ama Mavi kirlenmez,
En Asil renktir…
Benim hiçbir rengim bilinmez.
Tek rengim Mavidir…
Hangisine, neye yazarsam yazayım,
Kalemim hep maviyi yazıyor,
Başka hiçbir şeye yazılmıyor…
Tüm yazdıklarım Asil Mavime…
Zemheri fırlar beşerin
Ben her şeye şaşarım
Maviye yalnız yanarım
Ölümüm bile Mavi olsun…
Mavi soğuk değildir,
Soğutmaz cesedimi.
Mavi ürkek değildir,
Korkutmaz ölümden bedenimi…
Kayıt Tarihi : 29.7.2009 12:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
kaleminizin boyası sizin ilhamınız
yorum yazanınız hiç eksik olmasın
salim erben
Beyaz şiirimi de siz okuyan; şu sıcak yaz günlerinde birazcık serinlik verir; Rabbim, çöl yangınlarından, cehennem ateşinden korusun! Sizi daima en Emin'e emanet ediyorum...
Kar Geldi
Kar geldi...
Eliflerle giyindim,
Kar yangınlarında yandım;
Ondandır tenimdeki siyahım!
Hele benim günahım! ..
Her kar yağışında
Öylesine örter beyazım,
Benim benim beyazım!
Budur benim tek libasım,
Veremem kimseye muhtacım;
Kirlerim utancım!
Bunda çok utandım,
Utandım...
Kar geldi...
Öyle ki özlemle giyindim,
Tenime eliflerle dokundu elim,
Elifleri dizdi dizdi dilim,
İlk defa kar geldi, dedim...
Kar geldi...
Kar geldi!
Şimdi kar yangınlarını özledim;
Neden kara da lekeler düştü? !
Çok ötelerde bulutlar üşüştü,
Kar kuşları boynu bükük bekledi,
Kar geldi...
Kar geldi!
Demeyi çok istedim;
Hem bunda çok istedim,
Ama gelmedi! ..
Her yıl işte bugün buraya gelirim;
Kar yangınları için,
Kar geldi demek için,
Müjde vermek için! ..
Kar kuşları yok,
Kardelenler yok,
Ardıç ağaçları yok,
Ardıç kuşları yok,
Kar bademleri yok;
Artık yok!
Yok! ..
Kar toprağını yüzüme sürerim;
Ağlarım; inlerim! ..
Kar yangınlarından çok yanarım;
Neden pörsür tenlerim? !
Kar geldi, demek için beklerim!
Yine beklerim! ! !
(15.08.2008-Konya)
Arif Tatar
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
--------------------
Bu şiirin hikayesi:
Bu şiirim, içimdeki özlemlerimin bir ifadesidir... Hep isterim beyazları bürünmeyi! Beyaza öylesine düşkünümdür... Bazen bu isteğim, öylesine artar ki doyasıya beyaza bürünmek isterim; çünkü, benim, kirlerimi örter, libasım! .. Işığımdır! Gözlerimin ilacıdır... Keşke hep beyazı bürünüp bürünüp yanabilsem... Ama artık çok zor; karanlıklar, lekeler bizi sarıyor; çöl yangınları yakıyor... Oysa benim, ümidim, her zaman beyazımdır... Onu hep bekleyeceğim! ..
TÜM YORUMLAR (10)