Mavi Şehir Duymazı Şiiri - Hilal Şakar

Sınırsızlıkla kuşanmış,
Nice insanlar adanmış.
Dikenlerde yaşlar boşalmış,
Mavi şehir duymazı.

Ocak başı atıldın ayaza,
Ne ev bulabildin.
Ne ısınacak bir baraka,
Nasılda mahzunsun ortada.

Bir iki kelime,
Ve enkaz eden bir titreme.
Uykusuz bomboş gece,
Yaşlarla yıkanmış boylu boyunca cadde.

Dost taziyeleri,
Dudaklardan dökülen keşkeler.
Vahlama olamayacak emsaldeler,
Bir çakımlık kibrite boyun eğdiler.

Gülüyorum duyduklarıma,
Şaşkınım! Bu nasıl bir tanıma?
Bütünüyle yanlış anlama,
Yalan yere bunca aldatma.

Kelimeler ne kadar uzak anlamdan,
Doğru anlamayı bilmezsin.
Seni tanıdığımdan çok,
Beni tanımazsın.

Üşümek;
Elleri pahasına devam edene,
Ne kadar ruhsuz bir kelime.
Yürümek;
Uzun yolu üşenmeden tepene,
Çok hafif geldide.

Rüzgarlarda sürüklenmek,
Çamura aldırmadan teselli vermek.
Yağmurla dans edebilmek,
Zor gelmez asla.
Bilmezsin,bilirim.

Sana çok iyi diyorlar,
Merak ediyorum!
Kötü taraflarını,
Sırf ben mi biliyorum?

Sonuna kadar kapalı kapılar,
Dostluğu bilmeyenlere,
Sevgiye şüphe diyenlere,
Herşeyi maddede bilenlere.

Tüm bunlar iyilikse eğer,
Kötü olmayı kabul ediyorum.
Mavi şehrimde mutluyum,
Tüm maddeler sizin olsun.
Şehrime gidiyorum...

yağmurmah 2006