Senelerdir yazdığım sayfaların içlerini dolduramadım.
Anlatamadım bir türlü hislerimi, anlatamadım…
Mavi bir şehir vardı,
Çok uzaklarda belki.
Belki çook, belki çoook, belki yok.
Yok belki.
İçinden çıkamadığımız sorular vardı,
Cevap da aramazdık gerçi…
Gri sisli şehrin kahvelerinde hikâyeler anlatırdık kendimize.
Mavi, şehrin, hayaliyle; bülbüle benzetirdik kendimizi:
“Ey dikenli gül bahçeleri dinle sesimizi! ”
Bir bülbüldük belki, şimdi büyüdük…
Mavi bir şehir vardı,
Çok uzaklarda belki.
Belki çook, belki yok.
Tutunca ellerini, tutuşurdu ellerim,
Saçların mavi şehir kokardı.
Kayıt Tarihi : 14.3.2007 01:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!