Mavi Sancı Şiiri - Ceren Aydın

Bir derin kalp sancısı senden kalan
Göğsümün tam ortasında
Mavi sancı adı
Bazen turkuaz bir bulut mavi,
Tehlikelisi Cezayir menekşesi mavisi
En sevimlisi Acem Mavisi
Ama tam ortada, içerde

Bir burulma ile başlar ilk atağı
Bir bıçak batması gibi
Nefesin kesilir, korkarsın
Gözlerin açık ama nefes alamadan baka kalırsın
Saniye olur saat
Sonra torpido hızıyla çıkar yerinden

İşte ölüm dersin
Açık gözlerinle ölümü tecrübe edersin böylece
O yer, öyle bir acır ki,
Sızısı geçmek bilmez
Yığılır kalırsın koltuğuna
Başını avuçlarının arasına alıp kıvransan da kar etmez
Avuçlarını sıkarsın, dayanmak istersinde
Kan akar, acı hafiflemez
Geçmek bilmez

Gözyaşı takip eder acıyı
Sanki akan gözyaşların acısını alacakmış gibi akar yanaklarından
Hıçkırık gelir peşine
Bir süre kendini bırakırsın da
İçinde ki acıyı izlersin

Haydi, toparlanma zamanı
Doğrul bakalım yerinden, sil yaşlarını elinin tersiyle
Kıpkırmızı olan burnunu
Yüzünü gözünü
Bir nefes al
Bir iç çekme…

Yo, dur, geçti sanma,
Sancı kapının eşiğinde sana bakıyor
Birazdan tekrar gelip saplanacak sol yanına
Öldürmeyecek ama süründürecek

İşte böyle geçer gündüzler geceler
Söylesene bana, kaç kere dayanırsın bu saplanmalara
Kaç gün ya da kaç gece
Senden kalan bir mavi sancı

Dayanmak çok zor be sevgilim,
Ama alışıyorum
Günümün içinde coşkuyla gelecek mavi sancıyı bekliyorum
Gözümde donup kalan gözyaşı damlalarımla bekliyorum
Sessiz çığlığımda haykırıyorum
Veremediğim nefesimde tutuyorum
İşte böyle;
Bir mavi sancı ile yaşamayı öğreniyorum
(05.01.2012/Ada)