Mavi Sabah Şiiri - Sığladan Esen Kadın

Deniz böylesine dingin
Dans ediyor baygın elleriyle
Masmavi kırık bir yeşil
Sonra bir de köpükleri
Yavaş yavaş ilerlemekte

Gelip seviyor hic sormadan
Rüzgar esiyor nerden?
Başımızın ucunda geziyor
Sözler, gülüşler getiriyor
Götürüyor belki de bizden

Tek başına ahşaptan sandal
İçinde bi adam, çok yaşlı
Yol alıyor öyle tenhalara
Gözleri görmüyor belli
Çekiyor kürekleri boşuna

Çocuk sever burnunun dikini
Eli kolu bereden geçilmiyor
Annesi kızar, dizleri hep yara
Üfleyerek yiyor tereyağlı ekmeği
Portakal reçeli de masada

Hamaklar, beşikler, buğdaylar
Dev dallarıyla çınarlar
Eşlik ederler aynı dansa
Ne mutlu bize, böyle sabahlarda
Ne mutlu ki sevgi son bulmakta.