Mavi Rüzgârlar Şiiri - Barış Can Bıyıklı

Aralık kalmış kapılarımdan esen mavi rüzgârlar
Yağmur sonrası hüzne şiir karalamak gibi
Sol yanıma mahsur bir sancı bu
İlmek ilmek dokunurken çiçeklerin kokusu tenine
Bir açık denizden fışkıran dalgalarda buldum
En hazin seferi
Balıkçı fenerinden atlarken yetişemedim hayallerine
Yaşatmak ne zor ve ne getirir beni kendime
Üşümekten hallice bir kasvetin gölgesinde
Perçinlendi bir bir tenime mavi rüzgârlar
Aşka tiryaki düşlerde şair olmak başka iş
Ölümlerin içinde ağıt yakmak başka
Ve başka işti esmek
Geldiğinden gidene ne varsa ezip geçmek
Ne izmaritten ateş çıkar artık ne benden hayat
Bir çay sohbetine daldırdı kentsizleri
Seni ve beni mavi rüzgârlar
Tohum toprakta pişer aş olur, sevda toprağa düşer yaş olur
Ben ölürüm toprakta taş olur
Parçalarımı götürür mavi rüzgârlar
Hangi romanda gördün aşk ve zaferi,
Zahmete değmeyecek kadar seveni,
Bir sohbete sevdasını meze edeni?
Aşığa roman yazdırır mavi rüzgârlar.
Uzun lafın kısası
Bir ben yaşarım bende
Bir de gönlümde
Mavi rüzgârlar…