Mavi ruhumun cenneti Şiiri - Mehmet Obut

Ne ilk ne de son bu vazgeçişlerim
En zoru da arafta bekleyişim
Gün dönerken geceye
Lavanta kokulu bahçelerde
Dolar yine gözlerim
Yüzleşirim gerçeklerle
Altın kelebekler misali
Bu umarsızca yaşama hevesi niye?
Ay'ın gölgesi sessizce düşerken
Karanlık bir odaya pencereden sızar gibi
Ufukta denizin üzerine
Ve şanslıysan eğer
Bir de yıldız kayar düşlerinde
Hani uyanmak istemediğin rüyalar varya
Gerçekle düş arasında sıkışıp kaldığın
Bir anlık mutluluk gibi..
Gecenin rengi kadar koyu gözleri
Her nefeste içine çeken girdap misali
Boğuluyor derinlerinde mavi ruhum
Ve sen mavi ruhumun cenneti...