Mavi Perde Şiiri - Mustafa Tuğrul Koşar

Bugün... Bilmiyorum
İnanmak istedim gittiğine
Belki geç, belki zamansız
Laçkalaşmış bir hatıraya yenildim
Balkonumun korkuluklarıda ıslandı gözlerimle beraber
Akşam olmuştu artık...
Daldım gittim yabancı bir perdeye
Kıpırdar sandım!
Özlemlerin işareti başlar sandım!
Nasıldı yıllar önce?
Kulaklarını açar beni beklerdin, bilirdim
Bir ıslık: pencereye çık!
İki ıslık: yarın buluşalım!
Üç ıslık...: seni seviyorum...

Bir tebessüm parıltısı olurdu gözlerimde
Kırpmaksızın bakardım
Artık sıra sendeydi
Yanar sönerdi mavi perde

Bir ışık:babam evde!
İki ışık: yarın aynı yerde!
Üç ışık:bende seni...

Masmavi olurdu gecem,
Perdenizin gizemli renginden
Hayallerim süslenirdi yatamazdım
Kalkar belki bakarsın diye,
Kaç kez uyuklardım pencerede
Sen o evdesin, ben burda
Boşluğu öper üflerdim sana,
Dokunur diye yanaklarına
Sabahı getiremez bağırmak isterdim,
Gecenin suskun boşluğuna...

Çil çil aya yansırdı yüzün
Küçük büyük her rüzgara canım derdim,
Uykunda gider diye sana
Kendi saçlarımla, kendi dudaklarımla avunurdum
Geceleri hayallerimde hep gelindin
Zarif, kibar bir çiçektin
Lalelerin sevimli ablası...

Var mı daha ötesi mutluluğun?
Ellerimi tutardın ya ne isteyebilirdim başka?
Bakışınla ısınır, nefesinle serinlerdim
Dizlerinde uyur, öpülerek uyanırdım
Seni kaybederim diye nasılda korkardım...

Uzun zaman geçti...Farkedemedim...
Şimdi tuhaf bir renk bürüdü,
Bir zamanlar boş kalan o evi
Gülmek için değil,
Artık ağlamak için çıkıyorum balkona
Gözlerimdeki dikkat yok,
Kısık, yorgun bakıyorum sıradan bir eve
Gölgen yok artık yabancı perdede
Görsen nasıl değiştim!
Herşey değişti bıraktığın mahallede

Bir ıslık...: uzaklardamısın?
İki ıslık...: beni unutmadın ya?
Üç ıslık...: seni seviyorum...
Hala seviyorum...