Mavi, Pembe İnce Naylonların Rahatlığı

Hemen herkes hatırlar, çocukluk yıllarını,
Kimisi hiç anlatmaz sunmaz anılarını…

Çocuk daima çocuk beş yaşını aşsa da,
Güvenilmez yaratık, şahsı akıllansa da…

Gerektiği içindir reddetsen de bağlarlar,
Rüyalarımızdaydı naylonla dolaşmalar…

Bahçelerimiz geniş, etrafında duvarlar,
İplere asılırdı bu renk renk muşambalar…

Çocukların içinde, ruhunda dolaşırdı,
Çoğu kaçar, utanır belki de saklanırdı…

Bağımlılıktan mıydı kurtulması zordu?
Laf vuran olsa dahi, imreneni de çoktu…

Güvenmediklerinden, içimizde olurdu,
Islatmış dahi olmak çocuk için onurdu…

(2014)