Mavi Özgürlük Şiiri - Güliz Ardilli

Gece garip bir şarkı söylüyor yağmurla birlikte,
Beni çağırıyor sabaha dek dans etmeye.
Bazen hırçın bazen suskun bir sema,
Tıpkı benim gibi gizemli o da.
Ama o soru sormuyor,
Çünkü ne yapacağını biliyor.
O büyük bir sırdaş,
Martıların her sabah “günaydın! ” dediği bir arkadaş.
Arada bir kızıyor bana,
Gelmiyorsun diyor bu yana, başını kaldırıp bakmıyorsun diyor bana.
O karanlığı da sabahı da ağırlamasını bilen bir ev sahibi,
Hem cana yakın hem de soğukkanlı biri gibi,
İnsanlar onu da küstürmeseler bari,
O benim en iyi dostlarımdan biri.

23 Eylül 1998 Çarşamba 4:49 / İstanbul