Mavi ortanca.1 Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Bir babanın evlatlarının isimlerini sayarak, onlar hakkında düşündüklerini, onlara olan sevgisini anlatmak istedim... Malum bizde babalar çocuklarımızı severken, kerâta, ya da; çok akıllı Eşoğlu eşek gibi sözlerle severler. Bir nevi takdir beğenme, sevgi tezahürü mü bilemem. Bize has bir husus...Birazcık bu durumu hicvetmek istedim...Şakayla karışık bir şiir oldu işte. Beğenen olur beğenmeyen olur; okuyan okumayan beğenen beğenmeyen de sağ olsun... Hatta güzel gözlü olanlara, Eşşek gözlü diyenler de olabiliyor... Rahmetli Barış Manço, bu sevimli çilekeş hayvan için 'Arkadaşım Eşek' şarkısını çocuklara sevdirip armağan etmiştir... Şiirlerime açıklama yapmayı her ne kadar sevmesem de bazen gerekiyor... İyileri, rahmani düşünenleri tenzih ediyorum; ama, büyük bir çoğunluğumuz, Öküz altında Buzağı, ve en temiz bir vicdanda leke aramaya çok hevesli maalesef. Her zaman dediğim gibi, şiirde hiciv ve taşlama aralarına sıkıştırılıp argo kelimeler kulalanılabilir...Bunu da bir gizem içinde sunmak er kişi işidir... Bunun dışında düz yazı metin ve makalelerde, şiir yorumlarında; Türkçeyi bozucu yeni yetişen gençleri yanıltıcı, mahalli şivelerle yazılanlar, hiç te iyi sonuç vermez. Böyle itinasız ve düşüncesizce yazanları kınıyorum... Çok kaba bir deyim olan 'dingonun ahırı mı? ' cümlesini ulu orta her yerde kullananları edebiyat sitesine yakıştıramıyorum. Sözlüğümüzde ayıp saydığımız,kelimeleri deyimlerimizde mevcut olan mahalli şive ve kelimeleri nasıl ki her yerde kullanamıyorsak, bu hususta da hassas davranmak gerektiğini düşünüyorum.