Mavi Orman Dağ Martısı

Sarıyer ve Gökçekaya barajı kıyılarında

Kırçıl dağlar ki yoksul ve mağrur
Mavi çam denizleri yakınlara sokulur!
Çürümüş demirden yoksul vadiler
Kırmızı ve sarı topraklı yarlar...
Göz alabildiğine yamaçlar...
Dağlar bazen mantar, peri bacası gibi
Bazen de yuvarlak yaş pastalar gibi

Öyle bir coğrafya ki
Sakinleri sükunetten kaçmış uzaklara
Uzaklardan yeni sakinler gelmiş...
Şehri düşleyen ormancılar
Ormanı düşleyen şehirciler...

Ölümü bekleyen yaşlılar,
Yeni balıkçı, eski çobanlar
Çipil gözlü avcılar
Dünya kurulalı beri
Konacak bir yer bulamamış
Gezip duran yörükler

Ahbaplıklar kurmuş ürkek ve hercai
Mor şafakları bekler olmuşlar!
Her birinde bir Yunus kalbi çarpar!
Kıyısında gezinen, Sularında yüzen Yunus’tur.

Demli bir çay bardağından görünür
Teslim olmamış yaralı bir kahraman gibi
Göğü başka yıldızlara aşina bir gezegen gibi
Yabanıl renkleriyle kükrer doğa!

Yorgun bir ejderha gibi kana batmış su!
Ötelere kıvrılarak uzanır...
Binlerce yıl beyhude ressamını beklemiş!
Geçen yıllar bu yaylaya bir dağ gölü eklemiş!

Göz alabildiğine su kuşları...
Henüz kararmamış süt beyazı martılar
Doğunun ibriklerine benzeyen turnalar
Sürahilerine benzeyen balıkçıllar
Dağ martıları...

O beldeye karşı yakalardan baktım
Ruha dönüştüm sana aktım
Eğilip yüreğine haykırdım oradan
Duydum dediğin işte o sesti!

İşte ben sana o yamaçtan aktım.
Göz yaşı oldum aktım ve dedim ki:
Burada doydu gözlerimin açlığı
Burda gördüm her şeyiyle hiçliği
Şair burada yüreğinin resmini yapabilir
El değmemiş yollara sapabilir

Ölümü bekleyen yaşlılar,
Yeni balıkçı, eski çobanlar
Çipil gözlü avcılar
Dünya kurulalı beri
Konacak bir yer bulamamış
Gezip duran yörükler

Boyası atmış köhne tekneler
Dalgasız sularda donuklaşır
Hep aynı hüznü taşır.

Ağaç kökü gibi eller

Masallara açılan kapılar
Bu dağlardadır.
Ala geyikler çıkar gelir!

Kırk vagonlu bir tren geçer
Kırk haramiler gibi, solucan gibi
Sevinçli bir çığlığa dönüşür keskin sesi
Ala geyiklere yankısı gelir...