Mavi Orkide Şiiri - Ekrem Özdemir

yabancıyım yine de
dünden kalma bir düş belki
zoraki bir cesettir yüreğim
çığlıklar ekiyorum
koridor sükutu caddelere
taksi şoförleri uykusuz
ölüme alkış tutuyor lambalar
patikasız bir dağdır bu şehir
her gece bir yolcusu kaybolur
masadaki yüz
düşkırığı diyor alaylı
sen bir DÜŞKIRIĞISIN.
şiire gem vuruldu
şairler suskun
sırça köşkünde akıl
boş bir salondur artık
yetiş ey şair
küheylan ter içinde
ki yağmur
toprak ve kasım
mayasız çamurda doğurgandır
seviştikçe kelimelerin yatağında
üretken ve yarınsız fikirdir rüyalar
gökten bulut düştü alnıma
ben yoruldum
yorgan uyudu kesildim
vahşi nefesim kaldı elimde
putlara boğuldum
heykel dikiyorum harflerden
fetih kokulu
beyaz bir gece salgılıyor şehir
maviye tutunuyorum da batık gemiler vuruyor limanıma
yabancısın yine de
ıslak kasım yaprağı
bir ömürlük sevgili
kırık bir ayna ki sesin
buğulu ellerinle
yoksul bir aşk çizgisi alnında
maviye tutunuyorsun da
batık gemiler vuruyor limanına
orkide düştü
kaldırım soğuk
şehir ağlasa da
mavi kayboldu.

11.03.1999 - ABİDİNPAŞA