Çocukken oynadığımız körebe
meğer gelecek zamana hazırlıkmış.
“yağ satarım bal satarım” da öyle.
yalnız, şarkılar kandırmış.
“kestane, gürgen, palamut
altı yaprak üstü bulut.”
kolaysa, gel de derdi unut.
o “orman”, acaba nerede?
mavi önlük masumiyet elbisesi...
hâlâ kulağımda annelerin
“oğlum” sesi, “kızım” sesi.
nefessiz kaldığımız ve
kini bir gün süren
kavgalarımız vardı.
o zamanlar kötülük
ne kadar da azdı.
dünya kupası maçları izlerdik.
en ağır abimiz bile
sevinçten göklere uçardı.
dikine atılan fişekler,
enine açılan kollar…
herkesin aynı şeye
sevinmesi de vardı.
şimdi çoğu
anılarda kaldı.
Serdar Çevik
Kayıt Tarihi : 7.5.2023 19:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Günler aydın
Geceler aydınlıktı
Güzeldik biz çocukluğımuz kadar
Özgürlüğümüzdü mavi göğ,
Geceleri karartılmış sokaklar yoktu
Ay dede bize gülümser
Yıldızlar göz kırpardı..
Çocukluğumuzu dolu dizgin yaşardık
Kirliydi artık bu dünya
Kirletiliyordu çocukluğa dair ne varsa
Uyudum uyumuş gibi yaptım
Zaman durdu çocukluğumda
Ben hiç büyümedim ki
Büyüyen sadece özlemlerimdi.
.
Eşlik etmek geldi içimden,
Teşekkür ve tebriklerimi bıraktım..
Saygı ile...
Bu güzel yorumunuz için teşekkür ederim. Saygılarımla.
TÜM YORUMLAR (2)