Sensizlik ne sessiz
Renkler ne kadar donuk
Güneş gri, yıldızlar sönmüş
Rüzgar sarkı söylemiyor
Tabiat sonbahar
Gökyüzü nerede?
Yüreğimdeki yumruk kimin?
Papatyalar boynunu bükmüş
Her çocuk öksüz, bayramlar yetim
Analar ölmesin
Çiğdemler açsın baharda
Gözler mavi, eller hep sıcak
Kokusu süt gibi, teni karbeyaz
Özlem hasret bir zehir
Aylardan zemheri
Sensizlik soğuk, sensizlik kara
Sensizlik ne kadar ıssız
Sensiz ne kadar sessiz.
Kayıt Tarihi : 20.10.2005 10:14:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Günay Kahraman](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/10/20/mavi-olur-analarin-gozleri.jpg)
Ve yazmak yaşamaktır düşüncesiyle yazmaya devam etmelisin diyorum. Sevgiler, hüzünlerle birlikte seni ziyaret ettikçe yazacağını biliyorum.
TÜM YORUMLAR (2)