Mavi Ölüm Şiiri - Nurten Tarım

Güzel düşünürdü maviler
Üzarine ayrılığın
Kızıl gölgesi düşmeden önce!
Gözlerime sığmıyordu
Güzelliğinde dans ederdi renkler
Ateşböcekleri geceleri toplamadan önce!

Bir zamanlar maviydi çocuklar
Çiçekler çömertçe sevgisini sergilerdi
Yağmur kokusunda perçelenirken kumsal
Çimenin yeşilinde aşık olurdu
Kalbinden soluyan mavinin suları!

Betonlaşan yüzümde gülümseyen filiz
Yağmurumdan sızım kaldı mı kül kızılında?
Küllendi ateş!
Ağladı!

Soluduğunda hikayeme baharlar getiren
Reyhan!
Ruhumdan geçerken reyhan
Gözlerime kapanır düşlerimin yıldızı
Kendi yazgısına ağladı mavi odalar!

Ağladık!
Kuşları kucaklayan yeşil yol
Gitmeler gelmenin döngüsü
Sanki güneşin ilk sözü
Ufkun ötesi maziden uzaktı
Maskelerin düştüğü
Yıkılan gurur tablosu tek,aşktı!

Şarkımın nakaratı ufkun son dizesi
Uzaklaşır adımlar ellerimde ateş
Yandı mavi ölümler
Kızıllaştı gölgeler!
Bir mavi ölümdü adım
Ağladım!

Ağladım..
Toprağın bahara küstüğü gibi
Ağladım
Suların dalgalarında ağladığı gibi
Karanlığı yaran düşler gibi
Suya yansıyan yakamozlar gibi
Suya hasret ve ıslak
Umudunu renginde arayan maviler gibi
Dağlandı gözlerimdeki sular
Ağladım
Uykumu bölen korkular gibi ağladım!