Mavi Olmuşsun Bazen Sarı

Soğuk ve ağır aksak içime işleyen bir naz vardı göz yaşlarında.
Olur olmadık yerlerde çıkmışsın karşıma,
En çokta en yorgun zamanlarımda.
Hala yorgunum, yalın ayak gezmişim sanki bu şehri.
En kalabalık kaldırımlarında sarılmışım kendime...
Sen bazen mavi olmuşsun yol boyu, bazen sarı...
Upuzun bir gün olurdun çoğu zaman.
Sulanmayı bekleyen saksıdaki çiçek bazen,
Ben çok telaşlı bir rüzgardan adını duyuyorum
Sanki her yağmur seni indirirdi tenimin kurak yerlerine
Ve suyu çarpınca ellerime çiçek açardın
Bir diğer ömre yetişemeyecek bir sürede

Şimdi gece bir hamalın ipleri kadar ağır olur
Kaldıramayacağım kadar karanlık
Ve ellerini arayacak kadar şuursuzmuşum
Ellerime değmezsen yorgunluktan ölürdüm herhalde
Ve sanırım erkenden uyumam gerek
Oysa uyumadım bir memleket sızlıyor uykumda
Ben yolunu şaşırmış bir yolcu gibi adres soruyorum
İlk defa mı yürüyorum bu kaldırımları ne
Tanrım o kadar yorgunum ki keşke erkenden uyusaydım

Gece uyanırdım kan ter içinde bir bardak su isterdim
Sonra su getirecek kimsemin olmadığını hatırlardım
Ben yalnızken kar yağar
Ve her kış bana yanlızlığımı hatırlatır
Bu yanım biliyorum hep sana muhtaç kalacak
Ama bu yıl kar yağmaz ise seni unutacağım
Ve artık...
Ellerime değmen
Çiçek açman anlamsızlaşacak
Bir gece ansızın uyanınca bir kabustan anlarsın
Bazı uykular karabasan gibi olur
Ben sana muhtaçken en çok
Ve bu şehir bir tabut gibi çökerken omuzlarıma
Yarın yeni bir güne uyanır mıyız
Bilmiyorum Nisanda çiçekler açar
Ve ben bir gün uyanırsam
Güneş açtıktan sonra konuşuruz yine
Belki aynı masa da oluruz
Belki hiç gelmeyecek uzaklarda
Ben seninle konuşacağım sen olsan da olmasan da

Kasım 2021