Mavi Ölecek Şiiri - Mekan Atac

"Üzücüydü çoğu anı.
Güzel şeylerin olduğu gibi,
Üzüntüsü de var."
Sevgili yabancım.

Bugün sana yabancı olduğumu hissettim.
Sen yoktun,
Soğuk bir sokak lambasının ışığında bekledim.
Yalnızdım, kimse yoktu
Bana surat asan kediden anladım.
Konuşmadı, bakmadı sessizce öylece gitti
Kaldırım taşları bile istemsizce duruyor
Bir yerlerden müzik yankılanıyor.
Ruhum ağlıyor, hıçkırıkları içimde
Bunu hissediyorum
Sevgili yabancım.

Gece bile hüzün namesini hazırlıyor
Dayanılacak gibi değil
Ev desen, şiirsiz perdeleriyle çırılçıplak
Ölmek istediğini söyledi mavi, sebebsizce
Bir kaç gündür sokağa bakıyor

Gecenin haykırışlarıyla, kan ter içinde
Sanırım sevgili yabancım
Maviyi bir sabah sokakta kızıllığa
bulanmış bir halde, göreceğim.
Ölümüne sessizce bakarım
Katı ve duygusuz bir halde pencereden.

Gitse, bir ölünün göç etmesiyle sarar etrafını.
Oysa oturup şiirlerini yakmak istedi...
Ölüme başka yoldan yürüdü.
Hatırlanmamak, ölümün korkunç yüzüydü...

Sevgili yabancım, sende belki beni
Soğuk bir sokak lambasının altında
Ruhundan bile küsmüş göreceksin
Tanımazsın, tanımadığın bir yabancı gibi.
Öylece bakmadan gideceksin...
Mavi niye öldü.
Müzik niye sustu.
Ruhum niye yalnız.
Hiç bilmeyeceksin.