Mavi'nin Krallığı Şiiri - Murat Güler

Mavi’nin Krallığı

Artık güneşler sızlıyordu
Ve yegâne temeli buydu aşkın
Sutyensiz bir geceyi çekip çıkarmak kışlıklar arasından yani
Ve 90’lardan kalma bir şubata söz vermek
Yeni bir yalnızlığı, kalabalık kalbime söz geçirmek
O faili meçhul serzenişler bu yüzdendi
Üşüyen bir eldivene elimi geçirerek ısıtmak
Soğuktan donan güneşe üflemek yani

Mavi balonlarla geliyordu çocukların ellerine yalnızlık
Ve beyinlerine boşalıyordu tüm huzursuzluklar
Aslında çok olağan şeylerdi bu yaşananlar
Son yılların istanbuluydu
Batıya göç eden dedelerimizin kirli sakalı
Atilla ilhanın piposu…
Tüm bu yaşananlar
Kıyamete gebe bir gecenin doğum sancılarıydı
Dinozorlar kadar büyük düşlerimizin havaya asılı kalması,
Yarınlara öpüşerek başlamanın kırık umudu…
Ve mutluluğun; köşe başındaki yalnızlığın koynunda kalan mavi rujuydu…

Ne diye geçerse geçsin metafizik felsefe kitaplarına bu yazılanlar…
Rahmini her gün genişletmiş bir acı
Mavi balonları katletmiş mor iğneler
Ve virgülden sonra küçük başlayacağını kestiremeyen bir sevda kelimesi...
Sağır meleklere aktarıyordu tüm irticai düşünceleri…

Evet, itiraz edebilir atilla’nın piposu
Kirli sakallar batabilir yanaklarımıza
Ve tüm boğaz suları dökülebilir ansızın İstanbul’a

Biz de ansızın aşkın en iyi başkenti ödülünü verebiliriz isyanbula…

Ama sen yine de ağlama Lava
Sen yine de ağlama Enderun Mastisi