Mavi Mineli Kalp Çiçekleri

Gençliğinin fâili meçhûl cinâyetleriyle kırışmış bir yüz
Nefsânî lezzetleri kabul etmiyor neyransı güz
Ne yokuş kalmış ömür sokağında ne de düz
Bütünü ıztırâba çevirmiş parçalarla beslenen kefensi cüz

Vicdânî bir ses: ”İptal et tüm fânîliği sâdece ebedîliği süz! “

Tenhâ yalnızlıklarda dinlemiş
Mavi mineli kalp çiçeklerini
Huzurla parlamış yemyeşil iki gözü
Gülistana girmiş titrek alevlerle tutuşan sözü
Duvar kağıtları renklenivermiş bir anda
Artık ne boya istiyor odası ne badana
Sevdânın kokusu yayılıyor etrâfa

Engelli bir güvenlik görevlisi kadar bastonla tutunuyor hayata

“Haydi şimdi bütün eller havaya…”