Mavi, maviydi gökyüzü
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Işıkla yağmur beraber,
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
bir de devamı olsa şiirin iyi olurdu.
Aşık olmak için yaşlanmamış, aşık olduğu için yaşlanmış yek başına şair.Dallar ağacın kökünden kaçıp özgür olmak için uzanırken göğe
Tanpınar köklerine tutunmuş sarsılıyor dayandığı
çınar gölgesinde.Ama aklı hep gök suretli mavi gözlü beyaz tenli aşkında.Şiir de böyle oluşur bazen.
Böyle muhteşem bir eseri okuyarak yeni bir güne atılmak gerçekten harika kendisini saygı ve rahmetle anıyorum...
Büyük şair Tanpınar'ı sevgi,saygı ve rahmetle anıyorum.Bu şiirimi de ona ithaf ediyorum.
Hadi be! bu da mı gelecekti başına
Hem de bu yaşta
Mirasını bile bağışlamışken hayır kurumlarına
Nereden çikarttı felek bu sevdayı başına
Hiç işi gücü yok mudur bu feleğin
Gider ayak yeni bir dert yüklüyor çekilmişliği çekemezken sırtına
Vallahi işin çok zor ben pek anlamam ama
Anlaşılan bir eksik varmış hayatında tamamlanmamış azalma
Yarılma, parçalanma ve dağılma demek ki emeklilik olmuyor sevda da
Başa gelen çekilir Allah kuvvet versin sırtına
kimbilir şimdi nerdesin,senindir yine akşamlar...
kaybolurum bende böyle her gidenin ardından
ama nafile yetmiyor gölgeler
iki damla gözyaşı aktı benden öteye.......
şiir hüzünlü insanlara göre
genelde olduğu gibi yine sonu güzel...
Bu şiir ile ilgili 38 tane yorum bulunmakta