hangi lavlardan aldın içimi yakan bu ateşi?
şimdi yaralarıma,
kibrit çöpü uçlarından yapıyorum merhemi...
son yolcusunu da alan geminin,
kılavuzusun kuzgunlarla bir.
kırmızı balıklar yüzüyor,
şimdi acılarımın arasında.
giderken bıraktığın;
hediyen: gözyaşlarım,
suluyor yosunları.
değerse elin acıtmasın diye...
ve küçük bir çocuk duruyor:
mezarlık yolunda,
gözleri mavi...
üstünde beyaz bir entari,
elinde tutuyor harlanan kalbimi.
sorunca seni; yutkunuyorum...
ağlıyor benden çok çocuk,
mavi mavi...
Kayıt Tarihi : 22.11.2018 17:44:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ömer Gökçe 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/11/22/mavi-mavi-17.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!