Mavi Marmara'ya 4 (Şehidim)

Unutmaz bu millet, bu zulümâtı
Kalbinden içeri saldı şehidim
Amennâ, öğrendik sende memâtı
Diriydi yürekler, soldu şehidim

Marmara maviyse, gönlümüz siyah
Tabutun omuzlar üstünde seyyah
Yürekler bîçâre, yürekler evvah
Yürekler târumar, oldu şehidim

Ağladı arkandan öksüz bir hazal
Dalında durmadı bir tâne gazel
Hiç kimse ölmedi, sen gibi güzel
Ne yerin, ne ardın doldu şehidim

Dön artık evine, baban çağırdı
Bir ana “Furkan’ım” diye bağırdı
Ciğer parça parça, kulak sağırdı
Bir ümmet mâteme daldı şehidim

Ne arşın sonu var, ne arzın dibi
Ne de bir makâm var, şehâdet gibi
Sevdânın vefânın, biziz sâhibi
Hasretin semâyı deldi şehidim

Cevdet’ler Necdet’ler ölür sandılar
Aşkı küçümseyip, akla kandılar
Kanlı bir hummâya yakalandılar
Gerçekte kalpleri öldü şehidim

Aydınlık boy verdi, zifir boğuldu
Sanma ki başımız yere eğildi
Yükseldi heybetin, arşa dağıldı
Semâda yerini aldı şehidim

Sen nefsin çektiği, en güzel çile
İmrenir hâline, sâlihler bile
Şehidler serveri Hüseyin ile
İsmin gönüllerde kaldı şehidim

Muş - 08.09.2010